Καταστροφή και δημιουργία

Η αναζωπύρωση των κοινοτικών πρακτικών στη δίνη της ελληνικής κρίσης

 

του Γιώργου Ρακκά*

Το παρόν αποτελεί διευρυμένη μορφή άρθρου που δημοσιεύτηκε στο 87ο τεύχος του Άρδην

Το τέλος της μεταπολίτευσης, μέσα στη δίνη της ελληνικής κρίσης έχει λάβει μια διττή υπόσταση. Τούτη ανακεφαλαιώνεται σε κάθε έκφραση του συλλογικού και του ατομικού μας βίου. Ξεκινάει, λογουχάρη, από την καταστροφή των κλεπτοκρατικών και πελατειακών δικτύων μέσα στο κράτος, η οποία όμως σηματοδοτεί την κατάρρευση των αντίστοιχων δημοσιοϋπαλληλικών μεσοστρωμάτων, που επεκτάθηκαν μέσα από αυτά, αλλά και, ευρύτερα, την κατεδάφιση συλλογικών κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων που κατέκτησε τα τελευταία σαράντα χρόνια ο ελληνικός λαός με αγώνες. Και καταλήγει με το τέλος ενός υπερκαταναλωτικού, παρασιτικού τρόπου ζωής, που προωθούσε την εγωκρατία και την καταστροφή κάθε συλλογικής ταυτότητας, ένα τέλος που δεν είναι απλώς ένα δημοσιογραφικό κλισέ, αλλά συνεπάγεται την καταστροφή πραγματικών ζωών που είχαν ταυτιστεί μ’ αυτόν.