«Μετανάστευση, δημογραφία και γεωπολιτική»

Το εισαγωγικό κείμενο από το αφιέρωμα του Άρδην (τ. 89)

Μέχρι σήμερα, η συζήτηση για το μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα έχει διεξαχθεί σε εντελώς μονοδιάστατη και εσφαλμένη βάση. Από την πλευρά των… «φιλομεταναστευτικών» δυνάμεων, προτάσσεται η λογική της αλληλεγγύης με τους φτωχούς μετανάστες και η ανθρωπιστική διάσταση του μεταναστευτικού, ενώ από την αντίστροφη πλευρά προτάσσεται κυρίως το ζήτημα της εγκληματικότητας, της παραβατικότητας και της πληθυσμιακής αλλοίωσης συγκεκριμένων περιοχών της χώρας. Η πρώτη άποψη υποτιμά τον αριθμό των μεταναστών και τις κοινωνικές διαστάσεις των προβλημάτων που ανακύπτουν από τη μαζική μετανάστευση και, προπαντός, τη λαθρομετανάστευση, και η δεύτερη μάλλον υπερτιμά τον αριθμό τους, με πληροφορίες για πολλά εκατομμύρια λαθρομεταναστών.

Ο Ελληνισμός στο σταυροδρόμι

Γιάννης Γαϊτης, Ανθρώπινες φιγούρες (1975)

 του Γιώργου Καραμπελιά

 Τα τελευταία χρόνια, όποτε αναφέρω, και το κάνω συχνά, τη βαθύτερη πεποίθησή μου πως ο ελληνισμός βρίσκεται μπροστά σε μια κρίση υπαρκτικού χαρακτήρα, οι περισσότεροι συνομιλητές ή ακροατές μου θεωρούν πως κάνω απλώς ένα σχήμα λόγου, για να υπογραμμίσω το βάθος της κρίσης. Ωστόσο –δυστυχώς– εννοώ ακριβώς αυτό που υποστηρίζω. Οι Έλληνες βρίσκονται σ’ ένα ιστορικό σταυροδρόμι, από τη μία πλευρά του οποίου υπάρχει μια καθοδική σπείρα, πιθανόν χωρίς επιστροφή, και από την άλλη η ανάταξή του.

Η αξιοπρέπεια δεν παρεμποδίζεται, δεν συλλαμβάνεται, δεν δολοφονείται…

Το γαλλικό πλοιάριο «Αξιοπρέπεια» (Dignité – Al Karama), το μόνο που κατάφερε να σπάσει τον κλοιό που κατ’ εντολή του «φίλου» Νετανιάχου δημιούργησε γύρω από τον «Στόλο της Ελευθερίας» η κυβέρνηση των προθύμων, βρίσκεται αυτή την στιγμή περικυκλωμένο από ισραηλινές κορβέτες, λίγο έξω από την Γάζα.

O Moυσά Σαντρ στη Λιβύη;

Το 2007 ο Καντάφι εξέφρασε τη φιλοδοξία του να ξαναφτιάξει ένα Φατιμιδικό καθεστώς στη Λιβύη για να θέσει τα θεμέλια για μια αναγέννηση της Βόρειας Αφρικής σε μια προσπάθεια να προσεταιριστεί διάφορους σιίτες διανοούμενους και ηγέτες. Ωστόσο η προσπάθειά του έπεσε στο κενό μετά την αλήστου μνήμης αντιδημοκρατική του δήλωση ότι «εκλογές και πραξικοπήματα είναι το ίδιο πράγμα». Τα αποτυχημένα ανοίγματα προς τους σιίτες μουσουλμάνους έχουν ιστορία στη Λιβύη.

Το 1978, ο ιμάμης Μουσά Αλ Σαντρ, πνευματικός ηγέτης των σιιτών του Λιβάνου, προσκλήθηκε στη Λιβύη από τον Καντάφι. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, ο Μουσά Σαντρ και ένας Λιβανέζος δημοσιογράφος «εξαφανίστηκαν». Μέχρι σήμερα, οι Λίβυοι αξιωματούχοι δεν έχουν δώσει μια πειστική εξήγηση για το τι συνέβη στους δύο Λιβανέζους. Η προφανής απαγωγή του κληρικού, που ήταν ο ιδρυτής του σιιτικού κινήματος «Χαρακάτ αλ Μαχρουμίν» στον Λίβανο αποξένωσε πολλούς σιίτες της Μέσης Ανατολής από τον Καντάφι. Ο Σαντέκ Ταμπαταμπάϊ, της προσωρινής κυβέρνησης του Ιράν, ήταν ανιψιός του ιμάμη Σαντρ και ο Αχμάντ Χομεϊνί (γιός του Αγιατολάχ Χομεϊνί) ήταν συγγενής του εξ αγχιστείας. Ακριβώς μετά την ιρανική επανάσταση, ο δεύτερος στην ιεραρχία της Λιβύης μετά τον Καντάφι, ο Αμπντέλ Σαλάμ Τζαλούντ, επισκέφτηκε το Ιράν. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, εξέφρασε την επιθυμία να συναντήσει τον Αγιατολάχ Χομεϊνί, αλλά αυτός αρνήθηκε να τον συναντήσει «ως ότου οι Λίβυοι ξεκαθάριζαν τι του συνέβη».

Η μισή μου καρδιά…

Εδώ λέει ότι η εξεγερμένη νεολαία της Αλεξάνδρειας έχει αυτο-οργανωθεί για την προστασία της βιβλιοθήκης της πόλης. Στην Ελλάδα μέχρι που θα την καίγανε σε τίποτα μπάχαλα. Αυτή είναι η απόσταση που μας χωρίζει από μια πραγματική, αυθεντική επανάσταση -σαν αυτή που γίνεται εκεί.

Κατά τα άλλα, η μισή μου καρδιά γιατρέ, στην Αίγυπτο συγκλονίζεται…

Υ.Γ. Για μια βαθύτερη ανάλυση, θα επιστρέψουμε αύριο με ένα κείμενο από την αυριανή Ρήξη….

Χειμερινά ανάκτορα!

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο πως η νεο- οθωμανική Τουρκία προσπαθεί επίμονα να συντονίσει τον πολιτικό έλεγχο των μουσουλμανικών πληθυσμών στην Δυτική Θράκη και στη νότια Βουλγαρία.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΔΗΝ: ΤΙ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ Η ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Πολλοί απορούν για τον πειρατικό, βάρβαρο και απρόκλητο χαρακτήρα της επίθεσης των σιωνιστικών δυνάμεων του κράτους του Ισραήλ εναντίον της αποστολής βοήθειας στον παλαιστινιακό λαό. Όμως το κράτος του Ισραήλ αποτελεί ένα εκ γενετής πειρατικό κράτος, δημιουργημένο εξ υπαρχής με τον βιασμό του παλαιστινιακού λαού, και με μια επαναλαμβανόμενη επιθετική και πειρατική συμπεριφορά δεκαετιών, ενάντια σε όλους τους λαούς της περιοχής. Από τις σφαγές του 1948, με την ίδρυση του «κράτους» τους, στο χωριό Ντέιρ Γιασίν, μέχρι τη Σάμπρα και Σατίλα το 1982 και τη σφαγή της Γάζας, πριν από τρία χρόνια, η ιστορία αυτού του κράτους είναι σημαδεμένη από σφαγές, εξανδραποδισμούς, πειρατικές επιθέσεις, παραβιάσεις ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, διεθνών κανόνων, κ.λπ., ων ουκ έστιν αριθμός.

Το ΔΝΤ, η Ευρώπη (και, ναι) ο νεο-οθωμανισμός

Πολλοί φίλοι και φίλες, συχνά δυσανασχετούν με την επιμονή που έχουμε στον νεο-οθωμανισμό. Θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο, λεν’, με τον μαθητή που έγραφε συνέχεια την ίδια έκθεση, ό,τι θέμα κι αν έβαζε η δασκάλα. Ή τελοσπάντων παραπέμπει στην περισσότερο ή λιγότερο χαριτωμένη «εθνικιστική» εμμονή που μας χαρακτηρίζει, ένα ακόμα στοιχείο που καταδεικνύει την μονοθεματικότητά μας.

Αλήτες (υπηρεσίας) με κοστούμια

«Του αρέσει να βγάζει λογίδρια, είναι κατά κύριο ευσυγκίνητος, είναι παρορμητικός και μάλιστα άνθρωποι από το προεδρικό μέγαρο ισχυρίζονται ότι έχει προτίμηση για κάποια από τα πλέον επικερδή εξαγώγιμα προϊόντα του Αφγανιστάν»

Αξιωματούχος του ΟΗΕ για τον εκλεγμένο πρόεδρο του Αφγανιστάν, Καρζάι.

Περίεργο περιστατικό, αλήθεια, επίσημος αξιωματούχος να καταφέρεται έτσι εναντίον πρωθυπουργού καθεστώτος το οποίο μέχρι πρότινος θεωρούνταν δοτό προς τους αμερικάνους. Λιγότερο περίεργο, είναι ότι κάποιος αξιωματούχος του ΟΗΕ υβρίζει νόμιμα εκλεγμένο πρωθυπουργό.

Αν διαβάσει όμως κανείς στα πραγματικά ΜΜΕ, που λένε όχι την «αλήθεια» (γιατί σιχαθήκαμε από ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα που αυτοδιαφημίζονται ότι «λεν αλήθεια», ενώ κάνουν το αντίθετο), αλλά απλώς πληροφορούν για το τι μπορεί να συμβαίνει, τίποτε δεν είναι περίεργο:

Ο Καρζάι προσπαθεί να επιτύχει κάποια μορφή «εθνικής συννενόησης» ή «εθνικού μετώπου», που να τους περιλαμβάνει όλους (από τους Ταλιμπάν μέχρι τους φύλαρχους Παστούν), προκειμένου να αποτινάξει τον άτυπο ζυγό που έχει επιβάλει το πακιστανικό καθεστώς στο Αφγανιστάν. Και βεβαίως, πίσω από τον άτυπο πακιστανικό ζυγό, βρίσκονται οι Αμερικάνοι. Αυτό το παιχνίδι το διαχειρίζεται ο «πολύς», και… πολύ γνωστός σε εμάς, κύριος Χόλμπρουκ…

Γι’ αυτό βγήκε ο αλήτης με την γραβάτα, να πει «πρεζάκι» τον Καρζάι, λοιπόν. Κατάλαβες;