Για μια παρέμβαση στο πανεπιστήμιο | Θεσσαλονίκη Πέμπτη 12/09/2013

10 Σεπτεμβρίου, 2013 by ithageneis Σχολιάστε

Νέοι και νέες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του Άρδην, αηδιασμένοι από το τέλμα και την αθλιότητα που επικρατεί στους λουφαγμένους φοιτητικούς κύκλους συζητούν τον τελευταίο καιρό την προοπτική μιας παρέμβασης στα πανεπιστήμια. Μιας παρέμβασης που θα θέτει όλα εκείνα τα κεντρικά ζητήματα που αποσιωπούνται σήμερα από τον θνήσκοντα φοιτητικό συνδικαλισμό:
Α) Το ζήτημα της φυγής των πτυχιούχων στο εξωτερικό, και ιδιαίτερα στη Γερμανία. Ζήτημα το οποίο δεν είναι θεωρητικό, αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη μια απίστευτη προπαγανδιστική εκστρατεία, που σπρώχνει τους φοιτητές και τους πτυχιούχους να εγκαταλείψουν τη χώρα, μέσα από συνέδρια εύρεσης εργασίας στο εξωτερικό, διήμερα «ευκαιριών καριέρας» κ.ο.κ. Κανείς, ή σχεδόν κανείς, δεν θίγει την δραστηριότητα αυτών των νέων δουλεμποράδικων μέσα στο Πανεπιστήμιο και το ότι προετοιμάζουν τη νεολαία αυτής της χώρας, ώστε να καταλήξουν πειθήνιοι εργαζόμενοι-μέτοικοι στις μεγαλουπόλεις της Δύσης.
Β) Τον αγώνα για μια νέα, πραγματικά δημόσια παιδεία. Έχουμε βαρεθεί όλα αυτά τα χρόνια να αντιμετωπίζουμε το δίλημμα μεταξύ της πιο χυδαίας νεοφιλελεύθερης εκποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, και της σήψης και της παρακμής που αντιπροσωπεύει το παλιό, παραπαίον μοντέλο. Πολλοί σκίζουν τα ρούχα τους για την «υπεράσπιση» του πανεπιστημίου μόλο που στην πραγματικότητα ελάχιστα πράγματα υπάρχουν για να είναι κανείς περήφανος και να τα υπερασπιστεί. Γι’ αυτό και πρέπει να προχωρήσουμε στην επίθεση διεκδικώντας ένα άλλο, πραγματικά δημόσιο πανεπιστήμιο. Κι αυτό, στους καιρούς μας σημαίνει ένα πανεπιστήμιο που θα προσεγγίζει τη γνώση ως ένα δημόσιο, κοινωνικό αγαθό και θα προσφέρει ενεργά στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας.
Γ) Την αμφισβήτηση της εγωκρατίας των προηγούμενων γενεών. Που στηρίζονταν στην καλοπέραση και την αφθονία, και προώθησαν ένα πρότυπο αυτιστικού νέου, που γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τη χώρα και τον τόπο του και ενδιαφέρεται μόνο για την προσωπική του καλοπέραση. Αυτό το μοντέλο έχει πεθάνει, μαζί με την υπόλοιπη παρασιτική φούσκα της χώρας. Τώρα, είναι σαφές, ότι αν επιθυμούμε να έχουμε προοπτικές σε μια καλύτερη ζωή θα πρέπει να αγωνιστούμε μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία για την ανατροπή της νέας υποδούλωσής μας, ενάντια στη λεηλασία του τόπου μας. Γι’ αυτό και η σύνδεση του φοιτητικού κόσμου με τις εστίες αντίστασης που υπάρχουν ή που δημιουργούνται μέσα στην κοινωνία, είναι αποφασιστικής σημασίας ζήτημα. Να σπάσουμε την απομόνωση, να χτυπήσουμε την αδιαφορία, να ξανακάνουμε πολίτες αυτούς που σήμερα προορίζονται να ζήσουν ως υπήκοοι, δούλοι, ζητιάνοι και πτωχευμένοι καταναλωτές.
Πάνω σε αυτή τη βάση, θα βρεθούμε την Πέμπτη 12 Σεπτέμβρη, στο στέκι της Κίνησης στην Θεσσαλονίκη (Βαλαωρίτου 1 & Δωδεκανήσου), στις 7μ.μ.,, ώστε να συζητήσουμε τις προοπτικές μιας φοιτητικής παρέμβασης.